اگر عالیجناب فردوسی خدایگان ملک ادب و احیاگر زبان فارسی است و حضرات مولانا و حافظ با پیچش غزل و عرفان به هم شعر را آسمانی و شورآفرین کردند.

شیخ مصلح الدینی سعدی فرمانروای بی بدیل ملک ادب بوده به یقین که: 

سعدیا چون تو کجا نادره گفتاری هست؟

بالاتر حضرت حافظ سروده استاد غزل سعدی است 

وی یگانه ادیبی که در آفرینش شعر و نثر بی رقیب بوده توصیف و تخیل را در شعر و سجع را در نثر به اوج رساند

چنانکه سهل ممتنع _ آسان نمای دشوار _ امضای

او در پایان هر نثری است آسان گویا همه چون او می توانند بنویسند ولی وقت نگارش از نوشتن چون او اظهار عجز کنند

این؛ پیر همیشه جوان؛ انیس نسلهای متمادی ما در زندگی بوده رویاهای تنها شیخ دوست داشتنی برآمده از نظامیه در بوستان و واقعیتها را در گلستان قرار داد تا پندی برای همگان‌ از شاه تا درویش از دانا تا جاهل باشد

روز اول اردیبهشت که گلستان را نوشت روز سعدی نام‌ گرفته فرصتی است تا گنجهای خاک فراموشی گرفته ادب فارسی و میراث نیاکانمان را از ویترین در آورده به متن زندگی بیاوریم که پدران و مادرانمان با شهدان؛‌ کام زندگیشان را شاد کرده دانایی؛ ادب رفتاری و مهارت زندگی را آموخته‌اند.

محمدعلی وزیری

  • نویسنده : یزدفردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا